Ο Ισλανδός Αλ-Πινίστας στην Κάλυμνο!

Βρέθηκε ο Ισλανδός συνάδελφος Αλ-Πινίστας, που αλλού? Στην αλπική ζώνη της Καλύμνου όπου δεν φυτρώνει τίποτα και το οξυγόνο είναι αραιό καθώς είναι ανακατεμένο με ιώδιο και τσίκνα από σχάρες που ψήνουν καλα-μάρια (πολύ καλά-μάρια έχουν εδώ στην Κάλυμνο, όχι σαν τα κακαμάρια της Σαλόνικης). Ο νηφάλιος ανταποκριτής του Αλ-πινίστα τον εντόπισε καθώς υποκρινόταν πως ασφάλιζε έναν συμπατριώτη του ο οποίος μάλλον θα ήξερε κάθε τάκο της διαδρομής απέ'ξω για να μηδενίσει κάθε πιθανότητα πτώσης. Ιδού ο λεβέντης μας:

 και αν δεν το προσέξατε:

   Σε εξηγήσεις που μας έδωσε αναφέρθηκε στην χρήση του πουγκιού μαγνησίας ως 'παγονιέρα' στα μεσογειακά κλίματα για την διατήρηση της θερμοκρασίας του πολύτιμου ροφήματός του και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ίδιος και η παρέα του  λόγω της διαφοράς θερμοκρασίας.
  'Στην Ισλανδία ψάχνουμε τρόπο να ζεστάνουμε τις μπύρες μας στα βράχια, όχι να τις κρυώσουμε!', δήλωσε χαρακτηριστικά ο μπαγάσας χωρίς να εξηγήσει που ακριβώς τις βάζουνε για να επιτύχουνε τον στόχο τους. Στην μίνι συνέντευξη που έδωσε στην κλεμμένη κάμερα του 'νηφάλιου λόγω απαιτητικής πρόσβασης' ανταποκρίτη του Αλ-Πινίστα επισημαίνει τις βασικές ελλείψεις που συνάντησε στην αλπική ζώνη της Καλύμνου.

Θοδωρής Χριστόπουλος, 2 χρόνια....

Θοδωρής Χριστόπουλος, 2 χρόνια....
ΠΕΡΙΔΙΝΗΣΗ ΣΕ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΣΤΟ ΦΩΣ, ΣΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ…

«Περιδίνηση και διάθλαση στο φως, στα χρώματα... Εκτίναξη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, σε κάθε σημείο του χώρου-στο άπειρο.»

Απόγευμα στο σπίτι και ο Θοδωρής τακτοποιεί με προσοχή το αναλογικό του αρχείο στη βιβλιοθήκη. «Δεν έχω παιδιά. Οι φωτογραφίες μου είναι τα παιδιά μου» λέει χαμογελώντας και χαζεύει κάτι παλιές εκτυπώσεις. Όλα είναι εκεί τακτοποιημένα και αρχειοθετημένα. Οι φωτογραφίες και οι πρώτοι πειραματισμοί στο Φ.Ο.Α.Π.Θ. του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Φίλοι, πρόσωπα, συναυλίες, στιγμές της Θεσσαλονίκης. Φωτογραφίες στον αέρα, απογειώσεις και προσγειώσεις με τους αετούς.

« Γιατί πετάμε;» Γράφει σε ένα άρθρο του για τον αιωροπτερισμό. «Μα για τον ίδιο λόγο που πετάνε τα πουλιά. Επειδή έχουμε φτερά......αν χρειάζεται να σου εξηγήσω περαιτέρω δε θα καταλάβεις ποτέ, ΠΟΤΕ δε θα καταλάβεις.»

«Ταξιδεύοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα, φλόγες γλείφουν τα πλευρά, το στήθος. Πάνω από λιβάδια καταπράσινα.»

Αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι του φωτογραφικού του έργου είναι η φωτογραφία βουνού. Εδώ βρίσκεται σε εικόνες συγκεντρωμένη η άγρια ομορφιά των βουνών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Φωτογραφίες σπάνιες σε χειμερινές δύσκολα επαναλήψιμες διαδρομές στον Όλυμπο, αλλά και μοναχικά αγριολούλουδα στο οροπέδιο. Βουνίσιες διαδρομές βράχου μοναδικής ομορφιάς στις απόκρημνες ορθοπλαγιές της Ηπείρου-στην Τσούκα Ρόσσα, στη Γκαμήλα και την Αστράκα. Αλλά και σχοινοσύντροφοι σε χαλαρές ή σε πολύ ζόρικες στιγμές στα βουνά του εξωτερικού-στις Άλπεις, στο Πακιστάν. Και πανέμορφα πανοραμικά της οροσειράς του Καυκάσου.

Σε όλα αυτά τα καρέ τα άψογα τεχνικά και τραβηγμένα με αποφασιστικότητα, σιγουριά και μπόλικη εφευρετικότητα αντικατοπτρίζεται η σχέση που είχε ο Θοδωρής με το βουνό. Οι φωτογραφίες του έχουν καθαρότητα και σαφήνεια και πολλές διαπερνώνται από το μοναδικό χιούμορ του.

«Ναʼμαι, έρχομαι, ήρθα, εδώ είμαι, Χριστέ μου επιτέλους ναʼμαι, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ όπου πάντα τα όνειρα μου αισθάνονταν, γνώριζαν, γεννιούνταν, φώλιαζαν.
Σε αυτά τα χωράφια, εδώ.. Εμείς, εγώ, εμείς, εμείς, εμείς, να περνάμε μέσα από τοίχους, χόρτα, δένδρα. Να κυλιστούμε, να εκτιναχτούμε χωρίς βαρύτητα. Να παίζουμε και να γελάμε, να γελάμε, να γελάμε.»

Το χιούμορ, η αισιοδοξία και η θετική σκέψη ήταν ο μαγικός τρόπος αντιμετώπισης και των φαινομενικά πιο αδιέξοδων καταστάσεων-άλλοτε σαρκαστικό, αρκετά μαύρο ή οξύ, ενοχλητικό ή ακατανόητο για κάποιους αλλά πάντα πανέξυπνο και εύστοχο.

Τα βιντεάκια του «Πέφτοντας» είναι ένα δείγμα παρουσίασης της πραγματικότητας απ’τη διασκεδαστική και παράδοξη όψη της. Οι στιγμές κατά τη δημιουργία τους είναι αξέχαστες...

Ποτέ δε θα ξεχάσω τις ματιές των περαστικών και ήσυχων περιπατητών πηγαίνοντας με σακίδια και άκαμπτες αρβύλες στο Σέιχ Σου με τη βέσπα και το γέλιο που είχαμε ρίξει στην παγοκολόνα που ολοένα γκρεμιζόταν ... http://peftontas.blogspot.gr/2010/04/everest.html

... Ή πόσο είχα θυμώσει περιμένοντας στο κρύο στο «Εγκεφαλικό» στο Παγγαίο για να κατέβω από ένα καρφί που κουνιόταν λίιιιιιιγο (με κρυφό «μπακάπ σιγουράτζα») για τις ανάγκες του βίντεο. http://www.peftontas.blogspot.gr/2009/12/19122009.html

Και τις δημιουργικές διαφωνίες στο μοντάζ...βάλε εδώ τη μουσική να συγχρονίζεται με τις κραμπονιές.....ουπς! Κόλλησαν όλα. Πάλι από την αρχή.

«Ότι είχαμε θεωρήσει "ήλιος" φαντάζουν αδύναμες λάμπες σε μουντό τοπίο από παροπλισμένες χίμαιρες. Εδώ το φως λούζει, διαπερνά.
Κάθαρση, έκσταση, διάχυση, εκτίναξη, περιδίνηση, διάθλαση.
Ράγες φωτεινές που τέμνονται στον αέρα εκτείνονται στο άπειρο, διαθλώνται, διασκορπίζονται, λιώνουν και γίνονται καταρράκτες από φως και χρώματα.»

Πέρα από την πλάκα και τα αστεία όμως το έργο του Θοδωρή είναι μοναδικό και σημαντικό για την ορεινή φωτογραφία στην Ελλάδα. Όποιος θέλει να δει ένα καλό δείγμα αυτής της δουλειάς όπως ο ίδιος το είχε επιλέξει και παρουσιάσει μπορεί να το κάνει στα site:

Summitpost στο προσωπικό προφίλ του Θοδωρή όπου δημοσίευε πληροφορίες και φωτογραφίες από διαδρομές και βουνά. http://www.summitpost.org/users/teochristopoulos/27923

Πέφτοντας http://www.peftontas.blogspot.gr/

Raghsur6089m η σελίδα με φωτογραφίες από την αποστολή στην απάτητη κορυφή Ragshur στο Hindukush τουΠακιστάν. http://raghshur6089m.blogspot.gr/

Overexposuredhttp://overexposured.blogspot.gr/

«Το σώμα μετεωρίζεται αφήνοντας μία γλυκιά και υπέροχη αίσθηση στο στομάχι.Χρώματα ξανά μη ειδωμένα που αλλάζουν συνέχεια. Παίζουν. Τυλίγονται. Επιταχύνονται. Ζωογονούν.

Ουσία Ουσία Ουσία Ουσία

Το εδώ γίνεται παντού και πάντα, όλα ενοποιούνται.

Ουσία Ουσία Ουσία

Όπως όταν κουνάς νωχελικά το κεφάλι σου δεξιά - αριστερά, πάνω και κάτω.»

Ο Θοδωρής ήταν από τους λίγους που έβλεπαν τα βουνά σαν τόπους έκφρασης και ελευθερίας. Τα αντιμετώπιζε με σοβαρότητα αλλά και με έναν ρομαντισμό που έχει εκλείψει. Έπαιζε το παιχνίδι πάντα με τους πιο σκληρούς κανόνες και ηθική.

Σε αυτούς τους λίγους λοιπόν που δε βλέπουν τα βουνά σαν πεδίο απέραντης ασυδοσίας αλλά σαν μέρη άγριας ομορφιάς και ελευθερίας απευθύνεται και αυτό το κείμενο.

Σε όσους μοιράστηκαν ένα σχοινί μαζί του, μια όμορφη συζήτηση γύρω από τη φωτιά και κάτω από τα αστέρια, για όσους έκαναν σχέδια για σκαρφαλώματα σε βουνά, χιόνια και απάτητες κορφές, αλλά και για όσους έζησαν μαζί του τη ρουτίνα της ζωής στην πόλη με τις χαρές και τα ζόρια της καθημερινότητας .

Για όλους αυτούς που μοιράστηκαν και μπόρεσαν να τα εκτιμήσουν όλα αυτά, το κενό που άφησε η απώλειά του είναι τεράστιο.

Με αυτό το κενό θα συνεχίσουμε να ζούμε μέχρι να ξανανταμώσουμε σε κάποιο τόπο- σίγουρα πολύ ψηλά.

«Οι εικόνες ενώνονται όλες σε μία που τα περικλείει και τα περιλαμβάνει όλα όλα τα ενοποιεί και τα κατανοεί, αισθάνεται και πραγματώνει. Τα αντίθετα ενώνονται χορεύοντας.
Πανηγύρι, γιορτή λαχτάρα, ανάσα, ζωή.»

Κείμενο-φώτο: Έφη Σπαρτινού

Σημείωση 1: Σε εισαγωγικά είναι το τραγουδάκι «περιδίνηση» των lost bodies- αγαπημένο συγκρότημα του Θοδωρή. Η μορφή του κειμένου είναι εμπνευσμένη από το εξαιρετικό κείμενο που είχε γράψει ο Θοδωρής στη μνήμη του Β. Ναξάκη «Μ’ αρέσει αυτός που σπαταλάει την ψυχή του».

Σημείωση 2: Μερικές από τις πολύ χαρακτηριστικές, όμορφες «φιλμάτες» φωτογραφίες του Θοδωρή εμφανίστηκαν στο ανανεωμένο site πασίγνωστης ορειβατικής επιχείρησης. Πολλές από αυτές κομμένες γιατί δεν ταίριαζαν στη σελίδα, με άκυρες λάθος λεζάντες χωρίς καμία αναφορά στο όνομά του αλλά με την υπογραφή γνωστού μεγαλοκαταφυγιά.

Ο Θοδωρής είναι ολοζώντανος στο μυαλό μας. Το γέλιο του αντηχεί με τους χτύπους της καρδιάς μας. ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.