Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Ο Φραντζ Κάφκα, υποψήφιος μαθητής σχολής Ορειβασίας αρχαρίων...

...κατά προσωπική του δήλωση που εμπεριέχεται στο παρακάτω πεζό. Σε ΄υπερβατική΄ επικοινωνία που είχαμε, λέει ότι το κόβει να πηγαίνει μπροστά ΄αμουέρτε΄ σε εκτεθειμένα περάσματα, σαθρά τμήματα, υπόκωφες χιονούρες και λοιπά χαροπαλέματα αφού ούτως ή άλλως το κόβει να αυτοκτονεί.  ιδού

                                                                                   Η εκδρομή στα βουνά
΄Δεν ξέρω΄ φώναξα χωρίς να βγει ήχος, ΄πραγματικά δεν ξέρω΄. Αφού κανείς δεν θέλει να έρθει, ας μην έρθει κανείς. Δεν έχω βλάψει κανέναν, κανένας δεν με έχει βλάψει, αλλά κανείς δεν θέλει να με βοηθήσει. Ένα σωρό κανείς. Όμως δεν είναι κι έτσι. 
Μόνο που δεν με βοηθά κανείς - κατά τα άλλα θα ήταν ωραία με μονάχα κανείς. Φυσικά στα βουνά, που αλλού!

 Που συνωστίζονται όλοι αυτοί οι κανείς, όλα αυτά τα απλωμένα χιαστί χέρια, τα πιασμένα αγκαζέ, τα πολλά πόδια, που χωρίζονται από μικρά βηματάκια. Εννοείται πως όλοι φορούν φράκο. Περπατάμε χαλαρά, ο άνεμος φυσά μέσα από τα κενά που αφήνουμε ανάμεσα μας και ανάμεσα στα μέλη μας. Ο λαιμός ανοίγει στα βουνά! Είναι απορίας άξιο ότι δεν το ρίχνουμε στο τραγούδι.
Φραντζ Κάφκα,
Διηγήματα και άλλα πεζά
                                                      μετάφραση Αλεξάνδρα Ρασιδάκη
                                                      εκδ. Ροές


Καλή μας χρονιά, Αλπινίστας